"hep o siyah gözleri ve o ılık Cumartesi'yi anımsarım"

Arada bir geliyor özlem duygusu, hiç bastırmıyorum, güzelce bir özlüyorum, fotoğraflara bakıp dertleniyorum. Sonra bizi bitmeye götüren tüm olayları, içime attığım çentikleri, ağladığım sabahları, ağladığım gündüzleri, ağladığım akşamları, ağladığım geceleri düşünüyorum.
"Bu nasıl sevgi be ağlaya ağlaya, acıta acıta" diyor ve konuyu kapatıyorum.
Gülüşüme vurulan birinin, bunca ağlatması düpedüz bencillik sonuçta.

Geçiyor yani.
Yaşamanın bir zararı yok.