"manayı kovalamak için..."

CSO konserine gitmeyeli epey olmuştu. Yılbaşı konserini de ne yalan söyleyeyim içim çekmemişti. Bu haftaki programı özellikle istedim. İki piyano ve vurmalı çalgılar var diye.
Galiba ilk kez iki piyanoyu beraber dinledim.
Tabii ben asıl bunun için gitsem de ikinci bölümü daha çok sevdim. O Slav Marşı (hem de üretimine bizim yarattığımız hüzün neden olmuş), o 1812 Üvertürü beni benden aldı.

Pek keyfim de yok bu ara aslında; ama konserde kendimi tamamen müzik aletlerine odaklanmış, heyecanla sahneyi seyrederken buldum.
İnsanın kendini bi' şekilde hayata bağlaması önemli.
Bunun pek çok yolu var benim için, biri müzik.
İyi ki CSO var.