Hayatıma genelde düzgün insanlar girdiği için (maşallah) ara sıra denk gelen yalancı/şerefsiz/kaypak tiplerin varlığından çok huzursuz oluyorum. Bir şekilde hayatıma soktuğum için kendime kızıyorum genelde. "İhtiyacım mı vardı sanki ona da yalanlarına maruz kaldım" diyorum mesela.
Ama işte özünde insanların iyi olduğuna inandığım için ve tabii ki yalana yer bırakmayacak uzaklıkta durduğum için yine de yalan söylenince geriliyorum.
Neyse bir şekilde çıkıyorlar hayatımdan, şükür.
Yine denk geldik, yalanlarını öğrendim bile diyemedim, içimde kaldı.
(Hayır bir de karşında ben varım, bir süre kansam da o yalanı bir şekilde çözerim, yeteneklerime hakaret gibi bir şey bu!) :)
*Burhan Sönmez
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder