Yazmak istiyorum...
Saatlerce; parmaklarım, ellerim, kollarım yorulana kadar yazmak...
Kalbim zaten epey yorgun yazılmamışlardan.
İçimde bir boşluk oluyor bazen, acılardan da sevinçlerden de uzakta kalan. Bomboş oluyorum birden. O an tercih ediyorum, kanayan yaraları bu aptal hissizliğe. Sonra... Bilemiyorum...
Nereye gidersem gideyim aynı göğün altındayım.
Gelen yok, giden yok...
Gelen yok, giden çok...
Gelen çok, giden çok...
Bir tek anlam yok, anlayış yok, anlamak yok...
Barıştım içerideki ve dışarıdaki bedhahlarımla. Çok namüsait bir mahiyette tazahür etti hepsi; ama yine de barıştım.
Kazanan da yok, kaybeden de.
Hem hepimizin cezasını verecek Allah...
Hafif tembellikle sıvanmış evcimenlik halindeyim yine...
Yazamıyorum...
Yazmak istiyorum; ama bomboş değilim ki bu gece, özlemedeyim...
Okuyorum, ağlıyorum...
Ah yengeç ah!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder