Tutunamadığım anlar oldu
Bıraktığım anlar
Bilen anlar
Eskilere yeniler kattım
Acıdım
Neşelendim
Giden hep yaktı da içimi
Gelen de az serinletmedi doğrusu
Eksik kalan hep güven verdi hem
ama fazla gelen yetmedi
Kendimi keşfediş zamanlarım oldu
Hatta bu bir sene böyle geçti
Kızdığım vakitleri çok belli etmedim belki
Ama sevdiklerimi ettim, biliyorum
Bir sese tutunduğum anlar oldu
Bırakamadığım anlar
Yaşayan anlar
Yenileri buldum
Hem de zengin oldum
Dönüp dönüp kendime baktım
Her bakışım, dünyama bakışım oldu
Yok muydu hiç sitemi, sızısı, olmaz mı
Ama ya sevgisi, değer!
Onu da yeni olan anlar diyelim :)
Hele kuralların inadına nadir olan(lar)
Herkese de nasip olmaz,
Nadir(en) anlar
Ağlatan minnetlerim oldu,
Geri dönüşlerim, dönüşe sebep oluşlarım
Yaşı olan anlar
Dönüşü olan anlar
Ayağa kalkışlarım
Kendimi bırakıp, canı tutuşlarım, canan oluşlarım
Gecemi verişlerim
Geri alışlarım
Gece demişken, ah bir de sindiremediklerim oldu
Susamayıp, dilimi ısırışlarım
Kalemden vazgeçemeyip
Kelama sarılışlarım
Sonra ustası olduğumu söyleyen oldu mesela
(nasıl da hayranım, okuyan anlar)
İçimi içime sığdıramadığım coşkularım oldu
Dalım oldu, yaprağım oldu
İçim oldu
Bir de hatalarım oldu
O hatalardan vazgeçemediğim anlar
Yakınına gitmeyip uzağında da kalamadığım
Çeken anlar
“Ben sende kendim oluyorum” dendi sonra bir an
Henüz, yeni oldu
Gözümün ışığı oldu
Yüzümün gülüşü oldu
(Bir tek, maskem olmadı
Rolüm olmadı, yalana dair
O da olmasın
Yalan olmasın)
İşte sonunda
Örüntüler örüntüleri doğurdu,
Minnet oldu
Şükür oldu
İyi ki de oldu
Hepsi oldu
Tamam oldu...
(İyi ki varsınız…)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder