Ne yazık, gözümü her kapattığımda artık beni istemeyen bir adam var karşımda. Hep sarılmaya çalışıyorum, hep gidiyor. Sonra sil baştan hayal ediyorum, bazen geçmişi değiştiriyorum, bazen günceli. Sonra yine sarılmaya davranıyorum. Sanırım olay orada gerçeklikle bütünleşiyor, ki hiç sarılmıyor. Sarılır aslında. Yani herhalde. Ama gözlerimi kapattığımda olay benim zihnimin akışından çıkıyor.
Gözlerimi kapatıyorum, o ev, o sokaklar, o tanıdık gülüş, o tanıdık ses. Devamı yok.
Devam etsin istiyorum, olmuyor.
Devam etmesin o zaman, bitsin diyorum; ama sanki göz kapaklarımın içine yerleştirilmiş o sahneler...
Vazgeçtim.
Ama gidemiyorum.
Ben gitmeyi bilmiyorum.
http://fizy.com/#s/1agvxr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder