Hegel, arzuyu, "kişinin kendisini yeniden keşfetmesine olanak sağlamak üzere ötekini tanıması" olarak tanımlıyor.
Ben bu tanıma cuk demiş oturmuşum, yepyeni şeyler yaşarken kendimde yeni yeni şeyler keşfetmişim; ama işte tek taraflı olmuyormuş.
"Ben hep doğruydum, bi' gıdım yerimden oynamam"la olmuyormuş. "Sen de haklısın aslında" demeden arzu nesnesinden bağımsızlaşıyor, çürüyüp ölüyormuş.
Keşfettiklerim yanıma kâr.
Kalanlar yanıma kâr.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder