17 Haziran 2008 Salı

...Buralar...





Kendime ait hissetmiyorum.
Kendimi ait hissetmiyorum.

O eski bağlı sevgilerimi
Nasıl da arıyorum…
Ah nerede benim toy sevmelerim?
İyi niyetlerim?
Hani demirden kalbim?
Neden böylesine eriyorum?
Neden gözümde büyüttüğüm kadar onları
İçimdeki kız çocuğunu büyütemiyorum?

Dolmasın lütfen gözlerim…

İstenmemek nasıldır bilir misin?
Çekememek kendini
Ama olamamak hiç orada?
Zaten “kendim” dediğin kim ki?

İstenmemek nasıldır bilir misin?
Giremediğin çemberin
Aşamadığın duvarların
Veremediğin anlamların
Seni yavaş yavaş yere doğru çekmesini…

Çökmek ne bilir misin?

Karanlıktan korkmazdım küçükken
Oyunumdu.

İçim nasıl şimdi biliyor musun?
Kapkaranlık…
Gözlerimin ışıttığı o gökyüzü yok
Yakmıyor ışıklarını yıldızlar
Öyle boşluğa bakıyorum
Çocuk bana bakıyor
Doluyor gözleri.

Dolmasın lütfen gözlerim…

Kimseye yönelmiyor o anlık gülümseyişlerim
Bir sıcak bakış görüyorum, yetmiyor
Sarılış arıyorum
İçimi tutacak…
Elimden dökülüyor
Yanıyor
Eriyorum…

Kimseye ait değilim
Kimse ait değil bana…
Dolmasın lütfen gözlerim….

Buralara ait değilim
Buralar ait değil bana…

“Ağlamam, ağ-la-ma-ya-ca-ğım”